PASIEKA ZDZICHA

Idź do spisu treści

Menu główne

Rasy psczoł

PSZCZOŁY > MATKI

Znakowanie matek pszczelich
  0 i 5 niebieski
  1 i 6 biały
  2 i 7 żółty
  3 i 8 czerwony
  4 i 9 zielony

nr oznacza końcówkę roku kalendarzowego

Rasy pszczół w Polsce

Wskaźnikami odrębności rasowych pszczoły miodnej są niektóre cechy morfologiczne i biologiczne. Zanotujemy najważniejsze różnice.
Pszczoła środkowoeuropejska, rasy północnej,
jest stosunkowo duża, barwę oskórka ma raczej ciemnawą (lekko brązową), języczek krótki. Rozwija się do średniej siły i raczej powoli. Można uznać ją za nierojną, wyłączając tylko typ wrzosówki. Zimy surowe znosi dobrze.
Pszczoła kraińska
jest mniejsza od północnej, ale języczek ma sporo dłuższy. Barwa oskórka jest bardziej szara, siwa. Indeks kubitalny jest stosunkowo niski. Wiosną rozwija się raptownie, dochodzi do dużej siły, ale jest przy tym rojna. Nadzwyczaj łagodna, trzyma się dobrze plastra.
Pszczoła leśna jest mała,
z bardzo ciemnym oskórkiem i języczkiem raczej długim. Indeks kubitalny większy niż u krainki. Rozwija się powoli, ostrożnie i raczej późno. Zimuje łatwo i jest niezmiernie złośliwa.
Pszczoła włoska
ma barwę oskórka żółtą, odwłok długi, języczek również długi. Rozwija się miarowo i dochodzi do dużej siły. Gromadzi sporo miodu, ale jest podejrzenie, że znaczna jego część pochodzi z rabunku. Łagodna.
Pszczoła kaukaska
charakteryzuje się szarą barwą, niewielkimi rozmiarami ciała, ale najdłuższym ze wszystkich ras języczkiem. Jej indeks kubitalny jest również duży. Gromadzi sporo miodu, bardziej jasnego niż inne rasy, a sklepionego na mokro. Rozwija się powoli i na wczesne pożytki nie jest nigdy w dostatecznej sile. Ze wszystkich ras jest najłagodniejsza. Nadaje się do krzyżowania międzyrasowego.



Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego