PASIEKA ZDZICHA

Idź do spisu treści

Menu główne

Miody

MIODY PSZCZELE


Miód, ten najbardziej znany produkt pszczeli jest substancją półpłynną o ciężarze właściwym 1,3 - 1,45 g/cm 3 a więc 1 litr waży prawie 1,5 kg. Dzięki niskiej zawartości wody i innym zabezpieczeniom jest on produktem niezwykle trwałym. Przechowywany prawidłowo nie traci swoich właściwości. Przydatność do spożycia ustalono na 3 lata. Głównymi składnikami miodu są cukry proste: glukoza i fruktoza, dwucukier sacharoza oraz inne jeszcze w mniejszych ilościach. Miodu nie wolno podgrzewać powyżej 40 0 C, gdyż wyższe temperatury powodują rozkład enzymów i innych składników.
Krystalizacja jest procesem normalnym i prawidłowym. W żadnym wypadku nie świadczy o sfałszowaniu miodu, a wręcz przeciwnie, to miód długo nie krystalizujący może budzić uzasadnione podejrzenia o jego sfałszowanie lub przegrzanie.



MIÓD LIPOWY
Jasny miód (barwa bursztynowa) o silnym, korzennym smaku i charakterystycznym zapachu. Uznawany za jeden z najlepszych. Stosowany w w przeziębieniach, jako środek napotny, przeciwgorączkowy, wykrztuśny, obniżający ciśnienie krwi, uspokajający i przeciwskurczowy, w chorobach dróg moczowych, reumatycznych i nerwicach. Ma wysoką aktywność antybiotyczną.


MIÓD WIELOKWIATOWY
Barwa zróżnicowana od jasnej do herbacianej, zapach silny, smak słodki. Niska aktywność antybiotyczna. Jest otrzymywany z nektaru zbieranego przez pszczoły z roślin uprawnych, łąkowych, leśnych i dziko rosnących. W zależności terminu zbioru, możemy wyróżnić miody wiosenne, z pełni lata i jesienne. Ze względu na łagodny smak polecany szczególnie dla dzieci.


MIÓD AKACJOWY
Bardzo jasny (prawie biały) miód o płynnej konsystencji. Słodszy od pozostałych. Dzięki dużej zawartości fruktozy krystalizuje wolno. Należy przechowywać go w chłodnym miejscu. Znajduje zastosowanie w leczeniu nadkwasoty żołądka oraz zaburzeń przewodu pokarmowego. Słabe działanie antybiotyczne.


MIÓD RZEPAKOWY
Jest bardzo jasny i ma neutralny smak. Niekiedy jest lekko gorzkawy lub mdły. Bardzo łatwo się krystalizuje. Zawiera dużo aminokwasów. Stosowany w miażdżycy, chorobach wątroby i dróg żółciowych, oraz w stanach zapalnych górnych dróg oddechowych. Działanie antybiotyczne słabe.


MIÓD ZE SPADZI IGLASTEJ
To niemal czarny miód o ostrym, korzennym smaku, czasem z nutą żywicy, mało słodki. Ma dużo soli mineralnych oraz inhibiny. Wykazuje działanie przeciwzapalne, antyseptyczne, wykrztuśne. Silna aktywność antybiotyczna. Stosowany także w schorzeniach dróg oddechowych, oraz w stanie obniżonej odporności. Wspomaga leczenie gruźlicy, chorób stawów, skóry i układu nerwowego.


MIÓD ZE SPADZI LIŚCIASTEJ
Bogaty w składniki mineralne, krystalizuje powoli. Ta odmiana miodu występuje w Polsce rzadko i pochodzi głównie ze spadzi topoli, brzozy i lipy (jak również z tzw. rosy miodowej, wytwarzanej gł. przez zboża i trawy, a także przez drzewa owocowe). Łagodny z żywicznym posmakiem, może być cierpkawy.


MIÓD WRZOSOWY
Ma barwę bursztynowo-herbacianą z jaśniejszym lub ciemniejszym odcieniem czerwonobrunatna. Ma silny, bardzo przyjemny zapach, nieco podobny do kwiatów wrzosu oraz przyjemny, słodki i lekko gorzkawy smak. Stosowany jest w leczeniu schorzeń prostaty, nerek i pęcherza, kamicy nerkowej, zapaleniach jelit i biegunkach. Niska aktywność antybiotyczna.


MIÓD GRYCZANY
Ma ciemną, brunatną barwę. Cechuje go silny zapach i swoisty ostry smak. Zawiera dużo magnezu, ma wysoką wartość antybiotyczną. Jest stosowany w leczeniu schorzeń układu krążenia, szczególnie zmian miażdżycowych.


Miód zawiera:
cukry proste (glukozę i fruktozę), enzymy i inhibiny, kwasy organiczne i biopierwiastki.
Działa:
uspokajająco, przeciwalergicznie, przeciwzapalnie i wykrztuśnie, przeciwmiażdżycowo, odtruwająco.
Zalecany przy dolegliwościach:
układu krążenia, systemu nerwowego, układu oddechowego, przeziębieniach, układu pokarmowego, zatruciach, ułatwia zasypianie.


Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego